Crise de Siria: nena, refuxiada, nai e esposa

Creo que ningún de nós elixísemos xamais vivir aquí. Os nenos tampouco. E Rwantampouco elixiría casar aos 15 anos e ser nai tan nova. Miles de nenas sirias víronse obrigadas a casar a temperá idade. Un fillo menos nunha familia siria significa unha boca menos que alimentar.

 

Coñecemos a Rwannun centro de UNICEF onde adolescentes como ela, casadas e con fillos, veñen compartir a súa situación, arecibir apoio psicosocial, consellos nutricionais para os seus fillos e un lugar no que estar tranquilas. "Quítalles moita tensión vir aquí cada día. É un ambiente no que falan libremente de todo", dinos Randah, a responsable do programa. Rwan ten aos seus pés ao seu fillo Shabi, de ano e medio. Creo que non lle gustei porque cada vez que lle miro ponse a chorar.

O centro é un lugar agradable. Hai unha pista de baloncesto, unha randeeira esalas de pintura. Os nenos invaden de alegría calquera lugar no que están e este non é menos. A súa capacidade de superación xamais deixará de asombrarme. Pero hai feridas profundas pola violencia que presenciaron. Pregúntome cantos anos tardarán en repoñerse.

 

É urxente seguir protexendo anenos e nenas refuxiados sirios comoRwan, e continuar dándolles a oportunidade de estudar. É o que levamos facendo enSiria e os países veciños durante cinco anos. Desafiando ao destino e convencidos de que outro futuro ten que ser posible para eles.

 

"Non me fagas fotos por favor, só ao meu fillo". Aproveito agora que está durmido.Rwan e as súas amigas camiñan de volta ás súas casas, ás súas rutinas. Siria está só a 12 quilómetros. Queren volver custe o que custe. E, quen non querería estar no seu país?

 

Mentres, enEuropa, tanto na vida pública como social se debate sobre a sorte dos refuxiados. Se deixasen de ser unha multitude sen nome -"os refuxiados"- para nós e coñecésemos as súas historia de preto, quizá, só quizá, pensariamos distinto.