A historia de Sunita: violencia sexual infantil en Nepal

Post de Blanca Carazo, responsable de Proxectos de Cooperación de UNICEF España
 
Virginia Pérez é o Xefe do Programa de Protección de UNICEF en Nepal. Esta semana veu a visitarnos e tróuxonos a Sunita para contarnos a súa historia: unha historia dura con dous finais. Sunita é un boneco, pero a súa historia podería ser a de calquera nena de Nepal.

 

Sunita ten 12 anos e vive nunha remota aldea de Nepal. Na casa que comparte cos seus pais e as súas dúas irmás non hai baño, polo que Sunita sae pola noite e se afasta cara ao campo para facer as súas necesidades. No camiño de regreso, un home achégase a Sunita ea viola. Ese home é o seu tío terceiro, ou o seu veciño ou, no peor dos casos, un mestre da súa escola.

Sunita, con 12 anos, ferida, asustada e violada, non sabe que facer, a quen acudir, como repoñerse, nin como contar o que acaba de vivir. Chega á súa casa, onde está a súa nai. Ao vela chegar, con signos de violencia, e a roupa sucia e ensanguentada, comprende o que acaba de pasar, pero tampouco ela sabe que facer.

Teríalle gustado levar aSunita a un hospital, pero o hospital está demasiado lonxe, non teñen diñeiro para o transporte e a asistencia médica e, sobre todo, tenmedo. Medo á reacción do seu marido e á do agresor, que é alguén próximo; medo a que todo o mundo saiba o que pasou e a ver a súa filla sinalada e discriminada, e mesmo expulsada da familia e da aldea. Sunita e a súa nai deciden calar, non contar a ninguén o que aconteceu e seguir coa súa vida.

O medo, osilencio, a discriminación, uns costumes que toleran a violencia sexual, e afalta de servizos axeitados e accesibles tecen unha escura rede que oprime as nenas e mulleres vítimas de violencia sexual, e deixa impunes osagresores.
 

o TRABAllO DE UNICEF EN PROTECCIÓN INFANTIL

Afortunadamente, e mesmo co mesmo principio e a mesma agresión, a acción de UNICEFen Nepal fai posible que a historia deSunita, cada vez en máis casos, teña un final diferente.

No segundo final,Sunita chega á súa casa, fala coa súa nai e ambas as dúas diríxense a outras mulleres que forman parte dun Grupo de Mulleres. Grazas a un mecanismo desolidariedade comunitario, estas proporciónanlles o diñeiro suficiente para ir ao hospital. Alí, o persoal de saúde trata a Sunita con respecto, explícalle que ela non ten a culpa do que pasou e ofrécelle os coidados médicos que necesita. Tamén pon á súa disposición unhapsicóloga coa que Sunita pode falar de como se sente erecuperar en certo modo aconfianza.

Ademais, Sunita e a súa nai teñen a opción, se o desexan, de denunciar ao agresor, para o cal un policía da Unidade de Delitos de Xénero a visita e conta co apoio legal gratuíto dun avogado. Mentres ten lugar este proceso, Sunita pode quedar nun centro de acollida, onde recibeatención psicolóxica e todo o que necesita. Entre tanto, un xuíz especializado en menores leva o caso e detén o agresor.

Para que todo isto sexa posible, UNICEF ofreceuformacións aos distintos profesionais implicados:policías, xuíces, avogados, persoal sanitario, nas que todos eles aprenderon como tratar axeitadamente a Sunita respectando os seusdereitos. Ademais, UNICEF apoiou o funcionamento do centro de acollida e, sobre todo, logrou, xunto coas autoridades locais, que exista coordinación entre todos estes servizos. Tamén, UNICEF traballa coas comunidadespara cambiar a percepción da violencia contra as nenas e que deixe de considerarse "normal" e inevitable.
 
Con este segundo final, non teremos evitado a violación de Sunita, pero se teremos feito que poida recuperar a esperanza e a confianza en si mesma e no mundo, e teremos tirado dalgúns fíos para ir desfacendo esa rede de silencio e impunidade queperpetua a violencia contra as nenas. Pouco a pouco, teremos evitado que Sunita se sinta totalmente indefensa e desprotexida, e que ela, e moitas outras nenas como ela, volvan sufrir ataques e violencia sen que ninguén faga nada.

Moitas grazas a Virxinia por traernos a Sunita, e por recordarnos que podemos facer moito para que a súa historia non se repita. E moitas grazas a todos os que colaboran con UNICEF por axudar a todos os profesionais de protección da infancia a tirar dos fíos, desfacer as redes de silencio e medo, e tecer novas redes de apoio, coidado e confianza para todas as nenas e nenos vítimas de abusos e violencia.