O Rexistro Civil: moito máis que un dereito

Post de Sara Collantes, responsable de Políticas de Infancia e Desenvolvemento de UNICEF Comité Español

A inscrición no Rexistro Civil é fundamental para garantir os dereitos dos nenos en todo o mundo.

Cando era unha nena e me encontraba coas veciñas da miña avoa no almacén de comidas do barrio onde creceu o meu pai, adoitábanme preguntar: " ti es a neta de María, non? " Non era a única pregunta que me facían. Adoitaban acompañala doutra, máis pintoresca e curiosa: "Pero... ti, de quen es?, de Miguel?, de Anxos?, de Eduardo? o de José María? ". Unha vez que lle revelaba a incógnita, se deixaban de elucubracións e afirmaban con sorprendente seguridade.... " pois claro, de José María! ¿ de quen ías ser?, se es igualita que o teu pai! ". Na miña vida, tanto aos meus pais coma a min, preguntáronnos moitas veces "quen é eu" e "de quen son", e non só un puñado de veciños amables, senón unha morea de funcionarios encargados doRexistro Civil, da renovación doDNI ou da alta naSeguridade Social, ademais de persoas que querían comprobar, no médico ou nun tren, se os meus pais eran quen dicía ser. Recordo que sempre me resultou curioso que só ensinando papeis (apartida de nacemento, o Libro de Familia, o DNI...), era considerada "alguén",existía, abríanseme as portas. Sorte a miña, porque, dalgún modo, así era e así é.

A INSCRICIÓN No RExISTRO CIVIL é UN DEREitO FUNDAMENTAL

A inscrición do nacemento, onde aparecen os datos básicos que nos identifican como persoas únicas e singulares (nomee, sexo, onde e cando nacemos, nome dos nosos pais, etc.), é un dereito fundamental que teñen todos os nenos do mundo. E vai moito máis alá. Estar inscrito no Rexistro Civil e tercertificados que dean fe del, é a porta de entrada ao desfrute do resto de dereitos da infancia: o dereito a recibir asistencia sanitaria, a acudir a unha escola, a ser protexidos de todoabuso ou explotación, a non se casar antes da idade legal etc. Segundo o novo informe deUNICEF sobre inscrición de nacementos, no mundo 1 de cada 3 nenos menores de 5 anos (ou o que é o mesmo, 230 millóns)non existe oficialmente, a maioría en Asia meridional e África Subsahariana.O seu nacemento nunca foi inscrito civilmente. Non hai constancia, polo tanto, da súa existencia, están a mercé de de que se lles rapte, encérreselles, sométaselles a todo tipo de violencia ou explotación. Tampouco se lles ten en conta á hora de planificar servizos de saúde, educación ou protección, nin durante a infancia, nin na idade adulta. Os datos poñen de manifesto que o problema se agrava naszonas máis pobres, rurais e marxinadas, nas familias cuxas nais non tiveron acceso á educación e non poden caer na conta da importancia do rexistro. Tamén entre minorías, refuxiados e desprazados, orfos e discapacitados. O problema adquire dimensións extraordinarias para os nenos que nacen durante ou despois de guerras e desastres naturais.

é URxENTE MEllORAR e MODERNIZAR A CALIDADe Do RExISTRO

Aínda que houbo algún avance en determinados países, cifras tan escandalosamente altas poñen de manifesto que é un problema de enorme calado e que existen numerosas barreiras que hai que derrubar: moitas persoas non teñen nin idea do importante que é inscribir os seus fillos; ostrámites son moi complexos e poden levar meses; conseguir un certificado de nacemento chega a ter un custo inasumible; ás veces teñenmedo a revelar datos sensibles por temor a ser discriminados cando se coñeza a súa raza ou crenzas.UNICEF recorda que esta realidade require dunha actuación moi urxente, xa que é vital para garantir os dereitos da infancia no mundo. O foco hai que poñelo en modernizar e mellorar a calidade e fiabilidade doRexistro Civil e dos datos estatísticos e demográficos; ter sempre en mente, á hora de planificar accións concretas, as razóns polas que as familias non inscriben os seus fillos; e garantir que a inscrición do nacemento funcione correctamente.Que sexa gratis, permanente,accesible en calquera zona dun país,aberta a todos os nenos sen distincióne tamén confidencial, de maneira que ninguén sinta que a información que desvela pode comprometer a súa seguridade e dignidade. Aínda Que o meu post empezase cunha anécdota simpática, estes datos non teñen graza ningunha. Hai 230 millóns de nenos invisibles, a mercé de todo tipo de abuso, violencia ou explotación. Hai 230 millóns de nenos aos que só botará de menos a súa xente próxima, a que sabe a quen se parece, porque as autoridades e todos os que teñen que protexelos, non saberán nunca da súa existencia.