Sara Escudero: "a axuda chega, a axuda funciona e agora non podemos parar"

Vinme (que non "vinme", porque é unha experiencia que a alma garda como presente) cargada de forza, porque a axuda chega, a axuda funciona eagora non podemos parar. Non se pode. É máis, non se debe.Non podemos taparnos os ollos e non mirar ao redor.

 

Hai que ser conscientes de que ao noso lado hai xente que non ten nin auga, que non pode afrontar enfermidades que para nós son ?chichiná?, que miles de nenos morren porque non poden comer e que, sumando pequenas axudas individuais, podemos axudar a que este panorama cambie.

 

Cando uno mira desde fóra aorganizacións como UNICEF sempre, aínda que sexa un pensamento en voz baixa e moi escondido, pero sempre xorde ese: "De verdade chega o diñeiro?". Pois chega! Chega en forma detratamento terapéutico en diferentes formas, segundo a idade do neno e o seu grao de desnutrición. Chega en forma decooperantes e traballadores que teñen unha rigorosa maneira de controlar, abarcar, rexistrar e preocuparse de cada neno, estea onde estea. E se hai que facer catro horas de coche para chegar a eles, fanse. Chega en forma de construción de letrinas, depalanganas e xabón para que lavarse as mans sexa un hábito posible e non un luxo. Chega en forma de pozos de auga, de pastillas potabilizadoras da mesma. Chega en forma de reformas, mellora e saneamento hospitalario. Chega.

 

 

Son leccións de vida as que nos dan aos "civilizados do primeiro mundo". Leccións de amor e de unión. Esas xentes preocúpanse do outro coma se fóra deles. Se hai, hai para todos; se non hai, non hai para ningún.

 

A axuda de UNICEF recíbena e valórana case por encima do uso ou beneficio que lles achega. Eles ven e van máis aló dese cuarto de baño básico ou desa pastilla de xabón que lles dicimos que lles vai a facer que enfermen menos. Eles quedan coa gana e a entrega dos que formamos parte de UNICEF (porque ata o que manda un sóSMS solidario xa é parte).

 

Quedemos nós con iso mesmo e fagamos posible que as cifras de logros sigan mellorando! Gran a gran faise o muíño, que dicía o meu avó!

 

As  máis infinitas grazas a UNICEF por existir, facer o que fai e por deixarme formar parte diso. Todo polos nenos, onde sexa, como sexa e cando sexa. Porque non, agora non podemos parar!