Acción humanitaria 2015: "A loita contra o ébola segue máis aló do último caso"

Na presentación de noso informe Acción Humanitaria para a Infancia 2015, hoxe en Madrid, no Espazo Fundación Telefónica, cedido pola organización, percorremos algunhas das principais crises humanitarias ás que se enfrontan os nenos no mundo.

 

O noso compañeiro Laurent Duvillier, responsable de Comunicación de UNICEF para a crise do ébola, achegounos, desde Senegal, a realidade dos nenos nos países afectados pola epidemia. Como Margareta, de 11 anos,  de Liberia. O virus levouse aos seus pais e tívose que converter na cabeza de familia e coidar aos seus dous irmáns pequenos de 5  e 9 anos.

 

"O peor foi que cando me contaba a súa historia. Nin sequera podía abrazala para darlle consolo. Estaba aínda nos 21 días do período de incubación", explica Laurent. En total, 16.700 nenos e nenas quedáronse orfos por mor da epidemia. 

 

"É unha tripla traxedia. Perder aos teus pais, que ningún familiar che recolla por rexeitamento á enfermerdad, e que ninguén che poida abrazar para consolarche", sinala Duvillier.

 

A boa noticia é que o número de casos de ébola está a baixar en todos os países afectados. E, por tanto, a meta de cero casos é alcanzable, algo que parecía imposible fai seis meses. "Iso non significa que podamos baixar a garda. É unha trampa pensar que xa se acabou o ébola. Hai que seguir até o último caso, até a útlima comunidade", engade Laurent. 

 

O traballo de UNICEF agora é conseguir chegar ao caso cero e logo reconstruír, cos gobernos e as comunidades, o que o ébola derrubou: os sistemas de saúde, educación e protección.

O maior envío de suminstros de UNICEF produciuse nesta crise, 4 toneladas de subministracións aos países máis afectados.. "Esas subministracións eran algo máis kits de protección, eran kits de esperanza, nun momento en que moitas enfermeiras atendían os casos de ébola sen sequera luvas", lembra a nosa compañeira Yolanda Romeu, que estivo desde maio de 2014 en Serra Leona.

 

 "Mentres o foco de atención centrábase en conseguir máis camas e máis medios para atender un número de casos que non deixaba de crecer, desde UNICEF tivemos claro desde o principio que o principal obxectivo era cortar a billa da transmisión. Por iso, a nosa gran área de traballo foi informar as comunidades sobre que é o virus, como se transmite e como se pode evitar. Até 17.000 voluntarios formados por UNICEF percorreron o país con esta información que salvou miles de vidas", engade.

 

Yolanda viu tamén como os sobreviventes se tiveron que enfrontar ao estigma.  Cóntanos unha excepción: "Coñecemos a unha avoa que tiña un posto ambulante. Cando recolleu aos seus dous netos de 4 e 5 anos, orfos polo ébola, os seus veciños deixaron de comprar no seu posto e perdeu o seu medio de subsistencia. Pero non se rendeu. Desde UNICEF traballamos con ela e coa comunidade para acabar con falsos mitos e rumores sobre a enfermidade, para que entendesen que non terían ningún problema por seguir comprando os seus produtos e apoiando á súa veciña".

Berta Traveso, da oficina de UNICEF en Zahle, Líbano, lémbranos que hai aproximadamente 400.000 nenos refuxiados en Líbano. A maioría destes nenos viven en pequenos campamentos ao longo da estrada e escampados. Estamos a falar de aproximadamente 840 campamentos.

 

"As necesidades son terribles. Ademais, moitos nenos chegan con traumas psicolóxicos bastante importantes pola guerra e a perda de familiares. Desde UNICEF centrámonos en prover de acceso a auga potable para evitar enfermidades, xestionar clínicas móbiles que visiten os campamentos e pór en marcha escolas temporais, xa que non hai sitio nas escolas públicas de Líbano", explica Berta. 

 

"Cada vez que visito un campamento nevado e vexo a un neno cunhas botas ou un abrigo acórdome de todas as persoas que cos seus pequenos donativos conseguiron mellorar a vida destes nenos e evitar que se multiplique o seu sufrimento", engade.

 

Uns 5,6 millóns de nenos sofren situacións extremas dentro de Sirya -pobreza, desprazamento e estado de sitio- dende fai xa case catro anos.

Pablo Pascual, especialista en emerxencias de UNICEF, achéganos a terrible realidade dos nenos asociados a grupos armados en República Centroafricana.

 

"Coñecemos a dous nenos de 12 e 14 anos en Bangui, estaban sós no medio do caos e a violencia, e perderan todo referente coa súa vida anterior. Só se tiñan o un ao outro. Un deles cumpría a función de vixiar nunha barreira preto da fronteira cun rifle. A nena, vítima da violencia de xénero, tiña que dedicarse aos labores domésticos", narra.

 

"Grazas ao traballo de negociación de UNICEF e os seus aliados  cos comandantes púidose conseguir a súa liberación e agora atópanse nun centro transitorio onde reciben apoio psicosocial para superar o trauma. Aínda queda por diante o duro traballo da reunificación cos familiares", conclúe.

 

"Estamos ante unha nova xeración de crises globais que pon en risco o avance da infancia, extremadamente vulnerable aos conflitos, catástrofes e epidemias", explicou Carmelo Angulo, presidente de UNICEF España. 

 

Ti tamén podes axudar aos nenos atrapados en emerxencias.