Cooperantes dixitais que nos namoran: Cinto Ajram

Cinto Ajram é un apaixonado dos retos, especialmente se son deportivos. Até fai seis anos, nunca practicara deporte. O seu irmán animoulle e lanzouse a participar en carreiras de todo tipo. Barcelona foi o seu primeira maratón e desde entón non parou.

 

O vindeiro domingo,Cinto enfróntase a un novo desafío: omaratón de Nova York. Pero, esta vez, propúxose chegar aínda máis lonxe e converteuse nun dos cooperantes dixitais estrela de UNICEF.
 
Mentres se adestraba para estaimportante cita deportiva, Cinto abriuseun reto na nosa plataforma de crowdfunding co obxectivo de recadar10.000 euros para axudar aos nenos de Sirya, país co que ten un vínculo especial porque alí naceu o seu pai.
 
Entrevistamos aCinto nun dos lugares máis habituais parapracticar running en Barcelona. Seguro que, cando coñezas a súa historia, ti tamén vas quererabrir o teu reto solidario.
  • É moi duro correr unha maratón?

Para min é moi duro psicoloxicamente, porque eu estou afeito correr pola montaña, onde o terreo é moi variado: sobes, baixas, vas por un bosque, por unha pista aberta... En cambio oasfalto obrígache a ir a un mesmo ritmo, o terreo é sempre o mesmo, non podes parar xa que, se o fas, é difícil volver empezar porque a cabeza fréache moito.

  • Dices que che gusta promover o deporte ao teu ao redor… tes éxito?

Moitísimo. Cando explico a miña historia, saben que calquera pode facelo. É difícil porme a escusa de "non poderei" porque eu era a persoa menos deportista do mundo. Ao final todo o mundo pódeo conseguir, é só ter ganas. Teño amigos que antes non facían deporte e agora acompáñanme a moitas carreiras.

  • Por que decidiste por en marcha este reto?

Púxeno en marcha por dous motivos. En primeiro lugar, porque creo moito nestas campañas de microdonaciones. A miúdo á xente cústalle doar diñeiro por propia vontade, pero se hai alguén que che convida a facelo sempre é máis fácil. E, en segundo lugar, porque o que está a pasar en Sirya é un desastre. Eu teño familia alí e encontro que é unha das poucas maneiras que temos de axudar ás persoas que o están pasando mal. Decidinme por UNICEF porque é unha das grandes organizacións e sei, polo que me di a miña familia, que alí só están a chegar as grandes. Pódense facer moitas cousas desde aquí.

  • Que é máis duro: correr unha maratón o convencer aos teus amigos para que doen?

Creo que é máis duro correr un maratón [ri] porque non se convence ao que non ten unha sensibilidade para doar. Non fago un esforzo extraordinario de tentar convencer á xente. Máis que tentar convencer, o que fago étransmitir o meu reto e convidalos, se eles queren, a que doen. Pero tampouco creo que haxa que forzar ou apertar para que doen porque, se non sae deles, non o farán e o único que gañarei é crearlles unha sensación de desgusto. Hai xente que dá e xente que non, todo é respectable.

  • O reto va moi ben, como o consegues?
Creo que é porque a cidadanía está moi sensible ao tema de Sirya e está a ver que é un drama extraordinario. Ademais, conseguín chegar a moitísima xente pedindo practicamente nada. Eu animo á xente a doar 1 euro, se eles queren dar máis, perfecto. Por exemplo, deuse o caso de moitas empresas e particulares anónimos que fixeron achegas extraordinarias no meu reto. Isto demóstrache a calidade humana, xente que é capaz de doar 500 euros sen dicir quen é...
 
Crear un reto solidario como o de Cinto é moi fácil. Ti tamén podes conseguilo. Anímate e... axúdanos a seguir cambiando vidas!