Día Mundial da Asistencia Humanitaria

O Día Mundial da Asistencia Humanitaria foi designado pola Asemblea Xeral coincidindo co aniversario do ataque ao cuartel xeral da ONU en Bagdad en 2003. Este día recoñece a quen afrontan o perigo e a adversidade para axudar aos outros.

 

 

"A natureza do traballo humanitario é a miúdo perigosa. Os traballadores humanitarios enfróntanse a condicións duras e a perigosos riscos con tal desalvar vidas, reconstruír comunidades, e dar testemuño nos conflitos, as catástrofes e as crises.

Estas emerxencias aumentaron en frecuencia e complexidade. Así tamén, aumentou o perigo ao que se enfrontan os traballadores humanitarios e o número de mortos entre eles.

Tomemos como mostra só o último mes:

En Sudán do Sur foron asasinados traballadores humanitarios por parte de combatentes armados, mentres apoiaban a misión que pretende chegar aos nenos con desnutrición antes de que sexa demasiado tarde.

En Gaza,perderon a vida cooperantes durante ataques con bomba mentres coidaban a enfermos, feridos e persoas que agonizaban, ou mentres consolaban ás familias dos mortos.

En Serra Leoa, Liberia ouGuinea, os traballadores sanitarios que están a tratar desesperadamente de salvar vidas ante a epidemia de ébola, sucumbiron ao propio virus mortal. Outros foron ameazados con danos corporais por tratar de deter a propagación da enfermidade.

Isto en só un par de semanas, pero os 12 meses anteriores vivimos a perda de moitas máis vidas. No ano 2013rexistrouse o maior número de mortes de traballadores humanitarios. A principios deste ano, un ataque a un restaurante en Afganistán matou a catro traballadores humanitarios, entre eles dous compañeiros de UNICEF das áreas de nutrición e saúde.

 

A morte destes heroes supón unha perda para toda a comunidade humanitaria e para o mundo. No Día Mundial da Asistencia Humanitaria, choramos as súas mortes e honramos o seu sacrificio. Tamén rendemos homenaxe á dedicación de todos os homes e mulleres valentes que seguen facendo o seu traballo todos os días a pesar dos perigos aos que se enfrontan en acto de servizo pola nosa causa común: un mundo máis seguro, xusto e pacífico.

Pero hai que facer algo máis que render tributo aos nosos compañeiros e amigos. Debemos esixir aprotección -sempre que sexa posible-,daqueles que protexen as vidas dos demais, edaqueles que máis necesitan desa protección: osnenos. O incremento das crises humanitarias non debe permitir que diminúa o noso sentido común de humanidade".