Sudán do Sur: comer sangue de vaca seca e tostada

Esta noticia publicouse orixinalmente en Planeta Futuro

Ao lado da casa de Nyakaka Wal na zona rural de Sudán do Sur, un campo de plantas de millo de bastante altura crece densamente baixo o sol e as frecuentes tormentas, como unha promesa os alimentos que tanto se necesitan.

Pero o millo está a madurar demasiado devagar para Nyakaka e os seus fillos. Para a colleita quedan polo menos outras seis semanas. Mentres chega o momento, ela e a súa familia loitan nas marxes da supervivencia, comendo só plantas silvestres arrancadas do chan, ou sangue de vaca seca e tostada.

Máis de 3,9 millóns de persoas, incluíndo case un millón de nenos, están ao bordo a fame en Sudán do Sur, onde o conflito que estalou a finais de 2013 obrigou a xente a fuxir das súas casas e campos. Iso significa que a sementeira se atrasou e a comida almacenada para tempos de vacas fracas foi saqueada.

UNICEF calcula que 50.000 nenos poderían morrer antes de que finalice o ano se o mundo non logra reforzar o financiamento para esta crise.

Sudán do Sur: "Non hai nada para comer, nada"

"Non hai nada para comer, nada," di Nyakaka, abrindo a porta de madeira da súa casa feita de barro para ensinar o lugar baleiro onde habitualmente se almacenan sacos de millo.

"Para conseguir algo, teño que camiñar tres días ata o mercado máis próximo, onde quizais poida vender unha cabra ou unha vaca. Temos algúns animais, pero vendelos é terrible porque o prezo é tan malo agora... pero non temos elección".

Non obstante, mesmo a medida desesperada de vender o gando -o equivalente a baleirar a conta de aforros- non é suficiente.

Mañá e tarde, Nyakaka e a súa filla de oito anos, Nyaboth, únense aos seus veciños de xeonllos para arrancar puñados dunha planta de folla pequena coñecida en Nuer, o idioma local, como "woor", que crece silvestre en Kiech Kuon, a aldea de Nyakaka.

Férvese a lume lento durante máis dunha hora e despois déixase arrefriar. O resultado é un lama verde amargo que é todo o que Nyakaka pode ofrecer a Nyaboth como a comida da familia cada día. Acompañada de: pequenas e duras boliñas de sangue de vaca seca, que parecen diminutas pedras de grava e teñen un sabor metálico e amargo.

Noutros lugares dos tres estados de Sudán do Sur máis afectados pola guerra -Alto Nilo, onde Nyakaka vive, Unity e Jonglei- outras familias sobreviven só co leite das súas vacas, ou o peixe capturado nos pantanos, ou as follas de nenúfares que flotan alí.

"Nada disto se achega á cantidade de nutrientes ou enerxía que necesitan un neno ou unha muller embarazada ou en período de lactación", conta Angela Kangori, especialista de UNICEF en nutrición, que estivo en Kiech Kuon.

"Hai unha grave crise de desnutrición en moitas partes do país, e podes comprobar por que cando te dás conta do que a xente, especialmente os nenos, teñen para comer", sinala.

Moitas persoas que viven nas zonas máis afectadas xa caeron na situación desesperada que se coñece oficialmente como o nivel que, de forma inmediata, precede a unha fame, a fase 4 da clasificación internacional de inseguridade alimentaria.

.

Sudán do Sur: en risco mortal se a axuda non chega

Se esas persoas continúan a súa caída cara á Fase 5 -fame - depende de se pode chegar a tempo para eles a suficiente axuda alimentaria de emerxencia. Nestes momentos, o chamamento conxunto de Nacións Unidas e axencias internacionais de axuda só conseguiu 51% do financiamento necesario.

Se non chega máis axuda económica con rapidez, Nyakaka e millóns de persoas como ela enfróntanse a unhas semanas de risco mortal, ata que poidan recoller as súas colleitas. Mesmo despois da colleita, a situación volveuse tan perigosa que a axuda será necesaria probablemente ata ben entrado o ano 2015.

"Houbo outra época en que tivemos que comer estas herbas, hai moito tempo, cando eu era unha nena como a miña filla agora," explica Nyakaka, que ten 23 anos. "Pero aínda así as cousas non estaban tan mal como agora. Isto é o peor que vin, e mesmo as señoras maiores nos din que tamén é o peor que viron na súa vida. Só podemos rezar para que os tempos difíciles pasen pronto".

Axuda a evitar a fame en Sudán do Sur