Koleraren aurkako borroka Niger-en

Kolera agerraldiak sarri gertatzen dira Sahel-eko afrikar eskualdean. Baina aurten, honen eragina larriagotu egin da Mali-ko iparraldean gertatzen ari den gatazkatik ihes doazen pertsonen lekualdatzearen ondorioz. Orain arte, 52.000 errefuxiatu baino gehiago heldu dira Niger-era. Gizarte zerbitzuetarako beraien sarbidea oso mugatua da eta egungo elikadura eta nutrizio krisiaren eragin handiena pairatzen duten eskualdeetan bizi dira.

UNICEF eta bere aliatuek, 2012. urtean bost urtetik beherako 394.000 haur inguruk desnutrizio akutu larriaren aurkako tratamendua beharko dutela estimatzen dute. Desnutrizioaren ondorioz ahuldurik dauden haurrek,koleraren aurrean arrisku handiagoa pairatzen dute. Tratamendua jaso arren, berriro ere gaixotzea oso erraza da ur edangarria ez izatea dela eta.

Eurite sasoiak aurrera egin duen neurrian, Niger ibaiaren alboetan 3.000 kolera kasu baino gehiago eta68 hildako erregistratu dira, hain kutsakorra den gaixotasun honen ondorioz. Ibaian aurkitzen diren irla ugarietan bizi diren haurrak dira kalteberenak, osasun arreta eskaintzeko beraiengana heltzea oso zaila baita.
 
"Bereziki arriskutsua da eurite garaian. Gure itsasontzia apurtu egiten da eta hipopotamoen arazoa ere badugu. Asko daude gune honetan eta gure bidaia oso arriskutsua bihurtzen dute", dio Abdoulaye Hamidou-k, irlen gunean 10.000 pertsona baino gehiagori (desnutrizio akutua pairatzen duten haurrak barne) arreta eskaintzen dien erizain bakarra.
 
UNICEFen laguntzari esker, Niger-eko Gobernuak izurrite honen aurka borrokatzen du zuzenean, osasun zentroetan tratamendua hornituz etaosasun arloko hornigaiak zein higienerako artikuluak banatuz. Trebaturiko zenbait gizarte langile, koleraren arriskuen inguruan erkidegoak ete errefuxiatuak kontzientziatzeko mobilizatzen dira.
 

DJAMILATU-ren istorioa

Djamilatu-k hiru urte ditu eta premiaz osasun zentro batera eraman zuten, beherakoa eta sabeleko mina izan zuenean, koleraren ohiko sintomak baitira. "Oso gaizki zegoen. Hil egingo zela uste nuen. Oraindik ere beldurturik dago", dio Aichatou Abdou bere amak. Djamilatou, Kandadji irlako osasun zentroan bost egunez tratamendua jaso ondoren sendatu egin zen.
 
"Osasun zentroan soilik ura eman zioten Djamilatou-ri. Etxera bueltatzean, ibaiko ura edateari uko egin zion. Orain ondoko herrixkan dagoen putzuko ura edaten dugu edota ibaiko ura araztu egiten dugu edan aurretik", azaltzen du bere amak.