Este neno de 10 anos leva un gran
coche de xoguete que construíu en dous días con materiais
reciclados -madeira, goma, latas e flores de plástico-. É o únicoxoguete que vemos durante a nosa visita.François vive no chan da igrexa máis
grande da cidade dende o 5 de decembro, data na que estalou aviolencia en Bangui e case dous terzos dos residentes
tiveron que fuxir a un dos 65 campos de desprazados
improvisados.
Cóntanos que é o que máis bota de menos da súa antiga vida: os seus
irmáns e a súa irmá, que fuxiron, á selva dos arredores da cidade;
os seus mellores amigos e profesores, que se dispersaron por
diferentes campos de desprazados; e a súa
escola.
"Boto de menos aprender", di antes de describir o estado no que se
encontra o seu colexio. "Leváronse o tellado, xa non hai portas e
roubaron todo o que había dentro".
No último ano os colexios da República Centroafricana foron
saqueados, ocupado por grupos armados ou persoas desprazadas e
danado por balas e proxectiles.Todas as
escolas están pechadas en Bangui dende
o 5 de decembro.Os nenos como François levan dous
meses sen ir a clase, algúns mesmo máis, xa que a inseguridade
provocou o peche de moitas escolas. UNICEF está a traballar para atallar esta
situación, construíndo aulas temporais nos principais
campos de desprazados para máis de 20.000 nenos de 3 a 18
anos.
Regresar á escola é
fundamental para os nenos atrapados no medio dun conflito.
Permítelles recuperar unha sensación de normalidade e estabilidade,
e ter un espazo seguro para aprender, lonxe de perigos como
ser recrutados por forzas e grupos armados, o traballo
infantil, a explotación sexual e outras formas de abuso. Ademais,
se non se recupera a educación ao principio dunha crise, unha
xeración enteira pode quedar anulada para contribuír na
recuperación da súa sociedade.Os adolescentes corren maior risco de deixar o colexio
despois dun conflito. Nenos como Benoit, a quen coñecemos nunha das aulas
temporais. Ten 16 anos e deixou de ir a clase hai 5 meses, cando as
forzas rebeldes se instalaron preto da súa casa. Debido á súa
idade, as probabilidades de ser recrutado por un grupo armado son
moito maiores.
"Un dos grupos levouse a un amigo", conta.
"Tiña medo de saír de casa para ir ao colexio".Benoit dinos que está moi emocionado
por volver a clase, aínda que sexa debaixo dun toldo de lona no
campo de desprazados.
"Sinto que estou a esquecer cousas", afirma. "Quero
continuar estudando e chegar a ser unha persoa responsable neste
país".As aulas temporais non son o único lugar onde os estudantes poden
poñerse ao día tras varios meses sen ir á escola. Tamén son
lugares seguros onde poden expresar os seus sentimentos sobre o que
viron e onde os profesores poden axudalos a soportalo.Anne, unha mestra experimentada teno
claro: Gustaríame asegurarme de que non actúan con violencia e
vinganza, senón con honestidade e amabilidade. Un país sen
educación non ten futuro".