I Estratexia de Infancia da Cooperación Española: parabén e... a seguir!
Post de Sara Collantes, responsable de Políticas de Infancia e Desenvolvemento de UNICEF Comité Español.
Aínda que os alarmantes niveis de pobreza infantil nos seguen quitando o sono todos os días, despedimos o ano 2014 cunha boa noticia: o Goberno acaba de finalizar os traballos da primeira Estratexia de Infancia da Cooperación Española e isto merece un soado aplauso.
O impulso e o compromiso da Secretaría Xeral de Cooperación
Internacional para o Desenvolvemento foi fundamental, se
ben as felicitacións hai que facelas extensivas tamén a todas as
entidades que dende hai máis de tres anos viñemos contribuíndo con
dedicación ao logro deste obxectivo: Acción contra a Fame, Axuda en
Acción, Educo, Entreculturas,
Plan Internacional, Plataforma de Organizacións de Infancia,
Proxecto Solidario, Save the Children, UNICEF Comité
Español e World
Vision.
Todos os países que asinaron a Convención sobre os Dereitos do Neno, comprometéronse non só a garantir que os nenos que residen no seu territorio gozan dos seus dereitos. Tamén asumen responsabilidade na garantía dos dereitos da infancia fóra das súas fronteiras, en países que non contan coa capacidade de facelo por si mesmos a causa da pobreza, os conflitos armados ou a debilidade institucional.
Esta responsabilidade "estendida" que teñen países como o noso cos dereitos da infancia, concrétase principalmente a través da política pública de cooperación internacional para o desenvolvemento.
España deu este 19 de decembro un paso máis neste camiño, aprobando o documento que orientará aos actores daCooperación Española (técnicos das axencias de cooperación, ONGD, universidades, empresas...) nos asuntos relacionados coa infancia.
Todos os países que asinaron a Convención sobre os Dereitos do Neno, comprometéronse non só a garantir que os nenos que residen no seu territorio gozan dos seus dereitos. Tamén asumen responsabilidade na garantía dos dereitos da infancia fóra das súas fronteiras, en países que non contan coa capacidade de facelo por si mesmos a causa da pobreza, os conflitos armados ou a debilidade institucional.
Esta responsabilidade "estendida" que teñen países como o noso cos dereitos da infancia, concrétase principalmente a través da política pública de cooperación internacional para o desenvolvemento.
España deu este 19 de decembro un paso máis neste camiño, aprobando o documento que orientará aos actores daCooperación Española (técnicos das axencias de cooperación, ONGD, universidades, empresas...) nos asuntos relacionados coa infancia.
IMPLICACIóNS PARA OS PAÍSES EN DESenvolvemento
E que implicacións concretas ten isto para os
nenos e nenas que viven nos países aos que chega a
nosa axuda oficial?
O cambio é moi relevante, porque reforza e mellora a calidade do traballo que se fai pola infancia, que xa non formará parte dun grupo amplo poboacional sen especificar, senón que se considerará protagonista de necesidades e dereitos específicos que deben terse en conta.
A partir de agora, cuestionaranse máis as actuacións de cooperación que, pretendendo mellorar as condicións de vida da infancia, non escoiten primeiro a voz e a opinión dosnenos. Tamén se deberá ter sempre en mente que os nenos e nenas necesitan unha atención preferente e que as medidas xerais que se toman pensando na poboación en xeral, non teñen por que ser suficientes ou axeitada para a supervivencia ou o desenvolvemento da infancia.
Cando se constrúa un pozo, non se lle esquecerá instalar sistemas de seguridade que preveñan accidentes infantís; cando se poñan en marcha plans para mellorar a nutrición, non se pasará por alto que o esforzo ten que redobrarse durante os primeiros anos de vida; cando se deseñen os programas de saúde, as medidas para reducir amortalidade infantil terán un lugar predominante; cando se decida a axuda humanitaria que se vai distribuír nunha catástrofe, considerarase a importancia de protexer os nenos que vagan sós en metade do caos...
O cambio é moi relevante, porque reforza e mellora a calidade do traballo que se fai pola infancia, que xa non formará parte dun grupo amplo poboacional sen especificar, senón que se considerará protagonista de necesidades e dereitos específicos que deben terse en conta.
A partir de agora, cuestionaranse máis as actuacións de cooperación que, pretendendo mellorar as condicións de vida da infancia, non escoiten primeiro a voz e a opinión dosnenos. Tamén se deberá ter sempre en mente que os nenos e nenas necesitan unha atención preferente e que as medidas xerais que se toman pensando na poboación en xeral, non teñen por que ser suficientes ou axeitada para a supervivencia ou o desenvolvemento da infancia.
Cando se constrúa un pozo, non se lle esquecerá instalar sistemas de seguridade que preveñan accidentes infantís; cando se poñan en marcha plans para mellorar a nutrición, non se pasará por alto que o esforzo ten que redobrarse durante os primeiros anos de vida; cando se deseñen os programas de saúde, as medidas para reducir amortalidade infantil terán un lugar predominante; cando se decida a axuda humanitaria que se vai distribuír nunha catástrofe, considerarase a importancia de protexer os nenos que vagan sós en metade do caos...
o INTEReSe SUPERIOR Do NenO, SEMPRE POR DiANTE
Esta Estratexia asume unha consideración
primordial que establece a Convención sobre os Dereitos do
Neno: en todas as accións e decisións que se tomen en
relación coa cooperación e que afecten á infancia, ointerese dos nenos e nenas será sempre que prime
fronte a outros (este é o "interese superior do
neno"). Se se aplicase isto de verdade, outro galo
cantaría para a infancia. Non esquezamos que máis da
metade das persoas que viven nos países que reciben axuda
ao desenvolvemento ten menos de 18 anos.
Ábrese un mundo de posibilidades ás que, a partir de agora, nos toca seguilos a pista, posto que somos conscientes de que as boas palabras non se converten por si mesmas en realidade.
Da man da administración pública e en colaboración co resto de organizacións que traballan polos nenos e nenas que sofren a cara máis amarga da pobreza, adesigualdade e os desastres, loitaremos a partir deste momento para que os principios e actuacións propostas nesta nova Estratexia se apliquen na práctica.
E non só iso, porque agora toca tamén acompañar a estratexia cunsrecursos crecentes que permitan que a cooperación española de verdade marque pegada na realización dosdereitos dos nenos e nenas máis desfavorecidos do planeta.
Con todo, esta sensación de que o traballo non está rematado, non mingua o noso sentimento de satisfacción ante este grande avance ao que dedicamos moito tempo e esforzo.
Ábrese un mundo de posibilidades ás que, a partir de agora, nos toca seguilos a pista, posto que somos conscientes de que as boas palabras non se converten por si mesmas en realidade.
Da man da administración pública e en colaboración co resto de organizacións que traballan polos nenos e nenas que sofren a cara máis amarga da pobreza, adesigualdade e os desastres, loitaremos a partir deste momento para que os principios e actuacións propostas nesta nova Estratexia se apliquen na práctica.
E non só iso, porque agora toca tamén acompañar a estratexia cunsrecursos crecentes que permitan que a cooperación española de verdade marque pegada na realización dosdereitos dos nenos e nenas máis desfavorecidos do planeta.
Con todo, esta sensación de que o traballo non está rematado, non mingua o noso sentimento de satisfacción ante este grande avance ao que dedicamos moito tempo e esforzo.
Foron tres anos de excelente traballo colaborador, que nos reafirma
na importancia e necesidade de tecer redes e alianzas e, entre
todos, situar os retos que enfronta a infancia no corazón daaxenda política en España. Queda tarefa, pero este
é o camiño.
A nosa compañeira Marta Arias preguntábase hai uns anos se realmente a infancia estabamáis alá da foto (é difícil, dicía, encontrar un folleto sobre cooperación ao desenvolvemento que non teña a cara dun neno ou unha nena na súa portada...). No ano que celebramos o XXV aniversario da Convención sobre os Dereitos do Neno podemos de dicir que si. Parabén e grazas a todos os implicados neste longo pero frutuoso traballo. A seguir!
A nosa compañeira Marta Arias preguntábase hai uns anos se realmente a infancia estabamáis alá da foto (é difícil, dicía, encontrar un folleto sobre cooperación ao desenvolvemento que non teña a cara dun neno ou unha nena na súa portada...). No ano que celebramos o XXV aniversario da Convención sobre os Dereitos do Neno podemos de dicir que si. Parabén e grazas a todos os implicados neste longo pero frutuoso traballo. A seguir!
Un ano de compromiso coa infancia tamén na Unión Europea
Boas noticias chegan tamén do ámbito europeo. Ocompromiso que asumiu a Unión Europea coainfancia (a promoción e protección dos seus
dereitos é un dos obxectivos xerais da Unión Europea) adquiriu con
ocasión do XXV Aniversario da Convención un maior grao de
concreción por parte das dúas institucións con capacidade
decisoria.
Tanto o Consello coma o Parlamento reafirmaron o seu compromiso e realizado unha chamada á acción a institucións e Estados Membros para que adopten medidas que reforcen a protección da infancia. O Parlamento Europeo, ademais de aprobar unhaResolución específica, tamén anunciou a creación dunintergrupo de infancia no que distintas forzas políticas con representación na Eurocámara abordarán e promoverán os asuntos relacionados coa infancia no conxunto de políticas europeas.
Tanto o Consello coma o Parlamento reafirmaron o seu compromiso e realizado unha chamada á acción a institucións e Estados Membros para que adopten medidas que reforcen a protección da infancia. O Parlamento Europeo, ademais de aprobar unhaResolución específica, tamén anunciou a creación dunintergrupo de infancia no que distintas forzas políticas con representación na Eurocámara abordarán e promoverán os asuntos relacionados coa infancia no conxunto de políticas europeas.