República Centroafricana: Como son os traballadores humanitarios?

 

Pasar varias horas dentro do coche, rebotando nas estradas cheas de fochancas, é unha das poucas posibilidades que teñen os compañeiros de UNICEF en República Centroafricana para poder falar entre eles, lonxe da tensión diaria de traballar nunha situación de emerxencia humanitaria Nivel 3 (o máximo nivel de emerxencia que recoñece Nacións Unidas).

A semana pasada, participei nunha viaxe de avaliación a Sibut - un pobo a tres horas da capital de República Centroafricana, Bangui. Pero, esta vez, en lugar de centrarme no que sucedeu cando chegamos a Sibut, quero falar sobre algúns dos compañeiros cos que compartín a viaxe.

 

 

Bob chegou a República Centroafricana 4 días despois do golpe de estado en marzo do ano pasado. El é un dos 4 traballadores humanitarios de UNICEF que quedaron no país, cando o persoal foi evacuado a Camerún.

Traballou para UNICEF durante case un cuarto de século, na primeira liña da resposta humanitaria en Etiopía, Kenia, Somalia e Sudán. "Hai que ser absolutamente optimista neste traballo. Non hai lugar para os pesimistas", explica.

 

 

"Estudei moito e os meus pais sufriron moito para enviarme á escola". Gilberte converteuse en mestra e logo en especialista en educación con UNICEF.

Tivo que sacrificar tempo lonxe dos seus cinco fillos, de entre 6 e 23 anos, para traballar en República Centroafricana - un destino non apto para menores. "Falo cos meus fillos todos os días ao mediodía e cada noite", explica.

O seu compromiso de axudar a reconstruír o sistema educativo na República Centroafricana está vinculado á súa crenza de que a educación pode transformar vidas. "Non é o que es hoxe o que che define, é o que queres ser e a túa capacidade para ser máis", sinala.
 

 

 

 

Antes de trasladarse á República Centroafricana, Orohi Yoro estivo na primeira liña da resposta humanitaria no seu país de orixe, Costa do Marfil.

A Orohi tocoulle, por exemplo, traballar despois da crise que houbo no bienio 2010-2011, foi atacado a punta de pistola e testemuña de actos horribles de violencia perpetrados na selva.

El explica que a pesar de todo a súa paixón por defender os dereitos dos nenos, incluíndo a liberación dos nenos dos grupos armados, foi o que lle sostivo e o que lle segue inspirando día a día no seu traballo.
 

 

 

 

 

Máis de 150 membros do persoal de UNICEF traballan nestes momentos na República Centroafricana.

Todos eles teñen as súas propias historias sobre o que lles inspira, e o que tiveron que sacrificar co fin de traballar no medio dunha crise violenta, onde pon o risco da súa propia seguridade para axudar aos demais.

O único que teñen en común é o compromiso de promover os dereitos dos nenos, en todas partes, en todo o que fan.

Coñece máis sobre o noso traballo en República Centroafricana.