Burkina Faso: buscando solucións locais para unha crise alimentaria rexional

Despois de 35 días no hospital de Dori, Mariama, de 2 anos, estase a recuperar. Chegou ao hospital con tan só cinco quilos con grave risco para a súa vida a causa da desnutrición aguda grave. O caso de Mariama non é único, ao longo destes dous últimos anos o hospital presenciou un fluxo constante de historias, como consecuencia da crise alimentaria de O Sahel, que puxo a vida de máis dun millón de nenos en risco de morte.

Burkina Faso, un país pertencente ao cinto de O sahel, sen saída ao mar e cunha poboación de 17 millóns de persoas, a pesar de ser un dos maiores produtores de ouro de África é tamén un dos seus países máis pobres. Aínda que os informes indican que a colleita agrícola deste ano mellorou, estímase que ao redor de 430.000 nenos sufrirán de desnutrición aguda en 2013, incluíndo 100.000 con desnutrición aguda grave.

 
UNhA SUMA DE FACTORES DEVASTADORA
A historia de Mariama ilustra a complexa mestura de factores que se esconden detrás destas cifras. Cando Mariama tiña 14 meses de idade, a súa naiAissato Hame, de 30 anos, quedou embarazada de novo e detívose o seu período de lactación. Esta circunstancia deixou a Mariama sen o necesario para comer. Con outras catro bocas que alimentar, e escaseza de comida no seu pobo, a familia non conseguía chegar aos 2.000 CFA ao día (ao redor de 4 dólares) necesarios para alimentalos a todos. Como resultado, a saúde de Mariama deteriorouse ata que a súa nai finalmente a levou ao hospital.

Dende entón, a nai deMariama aprendeu a preparar papas nutritivas alcanzables con cacahuetes e recibiu alimentos terapéuticos para que poida volver á casa. Por outro lado, o hospital, co apoio de UNICEF e Médicos do Mundo, proporcionaralles tamén o transporte para que poidan volver á semana seguinte á súa respectiva revisión. O tratamento continuará ata que a súa saúde remate de mellorar.
 
A MEllOR PREVENCIÓN é UNhA BoA EDUCACIÓN
Traballadores en saúde comunitaria levan un tempo de porta en porta por diversos pobos educando e sensibilizando os pais sobre as boas prácticas alimentarias nutritivas e detectando posibles casos de desnutrición. Un dos maiores retos aos que se enfrontan non é só a escaseza de alimentos, senón tamén as actitudes culturais.

Ao educar as familias sobre as boas prácticas alimentarias, estanse a empezar a ver claras diferenzas nas comunidades ás que serven. As familias comezan a saber identificar os indicios da desnutrición aguda.